مرحوم شریعتی در رساله امت و امامت دو هدف دارد: اول جانشینی شیعیان در مورد حضرت محمد(ص)، یعنی چرا بیعت یا دموکراسی به معنای امروزی مناسب نبوده و شیعیان به امامت قایل هستند. توجیه نظریه امامت جزو اسلامیات است. بحث دیگر که به اجتماعیات مربوط می شود این است که حکومت بعد از انقلاب، چگونه حکومتی است. برای همه سیستم های انقلابی این نظریه قرار است الگو باشد. ایشان می گوید: امت مجموعه ای از افراد است که یک راه را برای رفتن انتخاب کرده اند. امامت هم هدایت این افراد انسانی است. از همین ابتدا ایشان تکثر را در جامعه نفی می کنند و یک نوع وحدت را مطلوب جامعه می داند. این جامعه، جامعه ای براساس ایدئولوژی است.