یکی از خاصیت های ما نسل چهارمی ها این است که زمان را خوب می شناسیم. مثلااگر جایی باید لباس رسمی بپوشیم، می پوشیم یا اگر در یک بحران تحصیلی قرار داریم شوخی را می گذاریم کناری و درس مان را مثل یک بچه خوب می خوانیم. به عبارتی ما درک صحیحی از زمان های بحرانی داریم و حتی اگر خیلی شر و شور هم باشیم، باز در چارچوب این قانون «شناخت زمان» حرکت می کنیم. اما تفاوت نسل قبلی در همین است که نتوانسته بود چنین تعادلی را برقرار کند. مثلاشما فکر کنید ما در روزنامه بیاییم و برای بیان حرف هایمان، از کلمات رکیک و زشتی استفاده کنیم که حتی در لفظ گفتاری دوستانه و عامیانه هم مناسب نیستند. خب، در آن صورت بدون شک ما با حفظ سمت لومپن بودن، نسل چهاری هم نیستیم!