کشتی ایران وضع خوب و مساعدی به لحاظ مالی ندارد و موضوع به قدری بحرانی است که گفته می شود دیروز کارکنان خانه کشتی مجموعه آزادی، با تجمع در دفتر فدراسیون خواستار پرداخت حقوق های عقب افتاده شان در چند ماه گذشته شدند.

گرچه مسئولان فدراسیون با این قول که حقوق کارکنان حداکثر تا پایان وقت اداری یکشنبه(امروز) پرداخت خواهد شد، کارکنان خانه کشتی را به محل کارشان بازگرداندند، اما به طور طبیعی ادامه این وضع به صلاح رشته مدال آور و افتخارآفرین کشتی نیست. البته موضوع نیز صرف عقب افتادن چند ماهه حقوق کارکنان فدراسیون نیست، چرا که این حقوق ها سر جمع 500 میلیون تومان نیز نمی شود و اصل بدهی به افراد حقیقی و شرکت های حقوقی برمی گردد که در این بین البته چند ماه پیش گفته شد، فدراسیون رقمی در حدود سه میلیارد تومان بدهکار است که یقینا اگر بر حجم آن اضافه نشده باشد، کم نیز نشده است.

همه این فعل و انفعال ها در کشتی در شرایطی است که به گفته وزیر ورزش و جوانان، این وزارتخانه طی یک سال گذشته مبلغی در حدود ده میلیارد تومان به فدراسیون تزریق کرده است و او نیز برایش قابل قبول نیست که کشتی با این حجم از بدهی مواجه شود.

البته موضوع بدهی و مشکلات مالی فدراسیون کشتی، بحث تازه ای نیست و حداقل در در ده سال گذشته این رشته بارها از نداری و بدهکار بودن نالیده است، حتی در زمانی که فردی چون محمدرضا یزدانی خرم با ارتباطات وسیع و قدرت بالای چانه زنی اش در راس فدراسیون قرار داشت، کشتی بدون بدهی نبود. اما امروز اشکال اساسی این است که کشتی علاوه بر بدهی کلان، در زمینه مدیریتی نیز از وضع ثابتی برخوردار نیست تا این موضوع برای سرپرست فدراسیون در اقناع کردن منتقدان خود به چالشی بزرگ و دردسرساز تبدیل نشود.

به هر صورت ادامه چنین وضعی اصلابه نفع کشتی نیست و مسئولان ارشد ورزش باید هر چه سریع تر با ورود مستقیم به موضوع، در جهت رفع دغدغه های جامعه کشتی قدمی اساسی بردارند. به هر حال به نظر می رسد باید به بعضی رشته ها از جمله کشتی که ریشه در فرهنگ و باورهای ملی این مرز و بوم دارد، توجهی ویژه نماییم. اهمال در این قضیه و پشت گوش انداختن موضوع بدهی فدراسیون کشتی به این امید که مشکل ایجاد شده خودبخود حل شود، به هیچ وجه منطقی نیست