92 سال از تولد سیمین دانشور گذشت: نویسنده یی که هر چند به شهادت تقویم در اسفند ماه 1390 چشم از جهان فرو بست. اما حقیقت این است که او مدت ها بود به معنای معهود خویش زندگی نمی کرد. سالیان پایانی عمرش بیماری بر او مستولی شده بود و مدت ها بود که خبری از کار خلق و نویسندگی در زندگی اش هویدا نبود. آخرین باری که توانست سخنی بگوید با اهالی رسانه، مشهود بود که دیگر حواسش بر جای نیست و همین آخرین بار بود که معلوم شد بخش سوم از تریولوژی سرگردانی به طرز عجیبی مفقود شده است. و این پایانی بود نه چندان خوش برای نویسنده یی پرکار و پر وسواس که هر چند امروز و اکنون می توان حرف ها زد درباره ضعف و قوت آثارش، اما بدون تردید از آیکون های ماندگار ادبیات امروز و فردای ایران بوده و خواهد بود. این امر هم برمی گردد به خط شکنی و پیشرو بودن او به عنوان یک نویسنده زن ایرانی و هم برمی گردد به ارزش ادبی آثار او و هم تا حدی- هر چند هنوز بر سر این موضوع جدل هست - به خاطر حضورش در کنار یک آیکون ادبی دیگر به نام جلال آل احمد. فارغ از این حرف و حدیث ها اما قصدمان در این پرونده نگاهی است به کارنامه سیمین دانشور و شخصیت او. از این رو است اگر می بینید هم حرف هایی با حال و هوای خاطره و دل نوشت در میان است و هم حرف هایی که بیشتر جنبه نقد و تحلیل آثار او را دارند.