اشاره: سپاهی به فرماندهی خسروخان گرجی برای سرکوب شورشیان افغان از اصفهان، پایتخت صفوی به سوی قندهار حرکت کرده بود که یکی از امیران جاسوس دشمن، سپاهیان را به بیابان خشک و سوزانی کشاند. نیمه های شب، یک سیاهپوش در بیابان، پشت چادرهای قرارگاه با چهره ای پیچیده در شولایی از یک گودال سربلند کرد و با علامت او، یکی از امیران سپاه که موهای سرخ آتشینی داشت از چادر بیرون آمد تا به دیدار این ناشناس برود.

مرد سیاهپوش، یکی از قراولان شب را دید که تفنگ بر دوش قدم زنان مقابل چادرها رسید و نگاهی به اطراف کرد. سیاهپوش به سرعت سرخم کرد و در میان علف های خشکیده کف گودال روی سینه دراز کشید