فهیمه رحیمی نویسنده مشهور و پرکار ایرانی در 28 خرداد سال جاری در اثر ابتلابه سرطان چشم از جهان فرو بست. او در طول زندگی خود بیش از 20 رمان نوشت که برخی از این رمان ها ادامه یکدیگر بودند. فهیمه رحیمی با داشتن هفت کتاب در میان 47 کتاب پرفروش پس از انقلاب اسلامی در ایران، رکورددار آن فهرست بوده است. رحیمی کارش را با روزنامه نگاری و خبرنگاری آغاز کرد و ابتدا در زمینه خبرنگار ورزشی و ادبیات کودکان فعالیت داشت. هر چند پیش از آن نیز از نویسندگان پیگیر نوشتارهای احساس مدار در مجلات پر مخاطب و جوان پسند بود: سنتی که با نام «قطعه ادبی» در آن سالیان مشهور بود. فهیمه رحیمی در 17 سالگی ازدواج کرد و مدتی در یک حوزه علمیه در محله آبمنگل تهران به تحصیل دروس دینی پرداخت. سپس با مهاجرت به کرج، به عضویت کتابخانه شهر و حلقه ادبی پروین اعتصامی درآمد و نویسندگی را به صورتی جدی تر ادامه داد. فهیمه رحیمی از دنباله روهای سنت پاورقی نویسی در ایران بود. سنتی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی با محدودیت های بسیاری مواجه بود و دیگر نمی توانست مضامین گذشته اش را با همان سیاق پیشین تکرار کند. به همین دلیل نویسندگانی چون او باید با توجه به خطوط قرمز باز تعریف شده در حیطه یی حرکت می کردند که هم بتوانند مجوز انتشار آثارشان را بگیرند و هم به تم های مورد علاقه مخاطبان هدف خویش وفادار بمانند. درگذشت این نویسنده محبوب و مشهور بهانه یی شد تا ضمن مروری بر کارنامه او، کنجکاوی هایی هم داشته باشیم در باب ادبیات عامه پسند در ایران.