وقتی یک نویسنده ایرانی که عنوان عامه پسند را با خود یدک کشیده است، می میرد، این حقیقت را آشکار می کند که این دسته رمان نویسان، هنگام مرگ، بسیار تنهاتر از رمان نویسانی هستند که آثارشان مهر عامه پسند روی خود ندارد. تنهایی نویسنده های عامه پسند ایرانی یک رویداد معکوس نسبت به سایر نقاط جهان است. هر ساله در هر گوشه جهان چند نویسنده عامه پسند فوت می کنند و وقتی سراغ اخبار، عکس ها و فیلم هایی از مراسم خاکسپاری آنها می رویم، مفهوم شهرت عامه یک نویسنده را درمی یابیم. اما در ایران چرا کسی برای مرگ یک نویسنده عامه پسند اشک نمی ریزد؟ خوانندگانی که آثار یک رمان نویس عامه پسند را به چاپ چهاردهم و پانزدهم