- شب های ماه رمضان کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که در تلویزیون نشان می دهند برای تفریح است یا برای بچه ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید.

- افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، دعایی، ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. یا اینکه اصلاساکت بنشینید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می کند. افطار حقیقی که خوردن نیست. ابعث حیا، آن افطار است. نماز پیامبر(ص) است. روزه علی(ع) است. افطار خداست. از افطار بالاتر هم چیزی نیست.

- هر که علی(ع) را قبول کند در دنیا کم حرف می زند، آلوده نمی شود. ذکر دنیا را کم می کند ادعایش از بین می رود.

- نگویمت که همه ساله می پرستی کن / سه ماه “می” خور و نه ماه پارسا باش

تفسیر این بیت حافظ این است که سه ماه رجب و شعبان و رمضان فصول اهل محبت است. سه ماه کافی است تا نه ماه دیگر را شراب صافی: یامن یکفی من کل شی و لایکفی منه شی، اکفنی ما اهمنی من امر الدنیا و الآخره آنچه نادیدنی است برایت به تماشا بگذارد.

- اولیای خدا چه چیزی برداشت کردند که وقتی به این ماه می رسیدند مثال بارز واشتاق الی قربک فی المشتاقین بودند؟ بی شک به خدا اطمینان داشتند و در هر حال رضا بودند. آدم ها برایشان فرقی نمی کرد و همه را به دید الهی می دیدند. مریضی و بی پولی و مرگ و غم و غصه و حتی شادیها برای آنها نشانه است از سلطان السلاطین.

- هر جا غصه دار شدی استغفار کن. استغفار امان انسان است.

- چه غم خود را داشته باشی و چه غم مومنین را، استغفار غم ها را از بین می برد. همان طور که وقتی خطا می کنی همه صدمه می خورند، مثلا وقتی چند نفر کفران نعمت می کنند به همه ضرر می رسد؛ استغفار هم که می کنی به همه ماسوای خودت نفع می رسانی.

- در حدیث است که هشت چیز شما دست خداست: موت و حیات، مرض و صحت، فقر و غنا، خواب و بیداری. چه چیزی می ماند که دست خودمان باشد.