شرق: نام سهراب سپهری که یکی از شاعران و نقاشان معاصر است، بر یکی از خیابان ها یا مکان های شهر تهران قرار می گیرد. این خبری است که مجید سرسنگی، مدیرعامل خانه هنرمندان در چهارمین شب از سلسله برنامه های شب های ایرانشهر آن را اعلام کرد. این نشست که عصر روز پنجشنبه، 18 مهرماه در خانه هنرمندان برگزار شد، به دلیل همزمانی با تولد سهراب سپهری، به این شاعر و نقاش معاصر اختصاص یافت. سرسنگی نیز یکی از سخنرانان حاضر در این مراسم در بخشی از صحبت هایش به نام گذاری یکی از خیابان های تهران به نام سهراب سپهری اشاره کرد: «با نامه نگاری هایی که با شهردار تهران انجام شده، قرار است به زودی خیابان یا مکانی در تهران به نام سهراب سپهری نام گذاری شود.»او با بیان اینکه این پیشنهاد از طرف شهردار پذیرفته شده، ادامه داد: «نام گذاری خیابان یا مکانی به نام سهراب سپهری به کمیته نام گذاری اماکن تهران ارجاع داده شده است تا خیابان و مکان مورد نظر را در تهران به نام سهراب سپهری نام گذاری کنند.»همچنین در بخش دیگری از این مراسم پرویز کلانتری، نقاش، خاطراتی را که طی دوستی با سهراب سپهری داشته است، نقل کرد و گفت: «سهراب وسیع بود، هنر مدرن را می شناخت، فرانسه می دانست، فرهنگ غرب را هم می شناخت و به عنوان یک ایرانی سنتی، فرهنگ و ادبیات ایرانی و حکمت ایرانی را هم به خوبی می شناخت. او سفرهای زیادی کرده بود. همان طور که در اشعارش هست تنهایی او بزرگ بود و با اهمیت. او در جایی می گوید: به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید که مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی من. این یعنی ظرافت و حساسیت او نسبت به تنهایی اش که آن را دوست داشت.»مهدی قراچه داغی، مترجم و خواهرزاده سهراب سپهری هم در ادامه درباره شخصیت سپهری گفت: «بارزترین صفت سهراب سپهری عشق او به طبیعت بود و سفرهایش به شرق و غرب و زندگی در شلوغ ترین شهرهای دنیا لحظه ای او را از اندیشه مناظر طبیعت بازنداشت. به همین دلیل سفرهایش اغلب کوتاه بود و در میان همهمه غرب دلش هوای کویر می کرد و احساس تنهایی و طبیعت مانوس وطن بی قرارش می کرد. او شیفته کاشان بود و عاشق قریه چنار و گلستانه. بیزار از رویش هندسی سیمان و سنگ بود و بوی علف را در گلستانه جست وجو می کرد.»