آرشیو یکشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۲، شماره ۲۰۶۸۵
معارف
۶
سلوک عارفانه

دشمنی هوای نفس

منبع: 1- بنای بندگی، صفای زندگی، آیه الله ضیاءآبادی، ص 291

(بدان ای سالک راه خدا!) فرموده اند «اعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک» دشمن ترین دشمنان تو، همان نفس بداندیش توست که حاکم بر سراپای وجود توست (بحارالانوار، ج 67، ص 64) که خدا خطاب به رسولش فرموده است «ارایت من اتخذالهه هواه افانت تکون علیه، وکیلا» آیا دیده ای آن کسی را که هوای خود را معبود و مطاع خویش قرار داده است آیا تو می خواهی او را تحت اختیار خود قرار داده به راهش بیاوری (فرقان-43) یعنی انسان تا خود با اراده و اختیار خود دست رد به سینه هوای نفس خود نگذارد و طردش نکند، تنها گفتار پیامبر(ص) او را به راه نخواهد آورد. تنها راه حرکت به سوی خدا، ابتدا علم به برنامه های تشریع شده از جانب خدا و سپس عمل بر طبق آنهاست که مولای ما علی(ع) فرموده است «ایها الناس اعلموا ان کمال الدین طلب العلم و العمل به» ای مردم بدانید دیندار کامل کسی است که اولادر مقام تحصیل علم به احکام دین برآید و آنگاه آن علم را در مرحله عمل ظاهر سازد. قرآن کریم هم می فرماید: «اما من خاف مقام ربه * «و نهی النفس عن الهوی * فان الجنه هی الماوی» راه بهشتی شدن این است که انسان از مقام عدل خدا بترسد و نفس خود را از پیروی هوای نفس بازدارد. (نازعات-40 تا 42) (1)