بی تردید مهم ترین دلیل حضورنیافتن موسیقیدانان ایرانی در جشنواره های مهم جهانی همچون جشنواره بین المللی موسیقی «گرمی» این است که موسیقی ایران شناخته شده نیست. از آنجایی که موسیقی ایران در شاخه های مختلفش در دنیا شناخته نشده و به درستی عرضه نشده، طبیعی است که نتواند حضوری درخشان در جشنواره های مهمی داشته باشد که همه ساله برای معرفی آثار برتر موسیقی کشورها برگزار می شوند. تولید و عرضه آثار موسیقی ایرانی در جهان، بسیار اندک است؛ از این رو این حجم بسیار اندک تولید، نمی تواند در کنار آثاری قرار گیرد که در بازار موسیقی جهان از فروش بسیار بالایی برخوردار ند. در رقابت های بین المللی مانند «گرمی»، گروه هایی شرکت می کنند که مورد شناخت بسیاری از علاقه مندان موسیقی در سرتاسر جهان قرار می گیرند و «بازار جهانی» دارند؛ بازاری که به شناخت و معرفی آنها در سطح بین المللی کمک می کند و حضورشان را در جشنواره های مهم جهانی محکم می سازد. درست است که گروه ها و نوازندگان موسیقی ایرانی، گه گاه برای اجرای کنسرت به دیگر کشورها سفر می کنند و به یک تعبیر، حضور بین المللی دارند؛ اما این تعداد، چندان قابل توجه نیست. این حضور به گونه ای نیست که معرف کیفیت موسیقی ایران در سطح جهان باشد و حضور آن را در رقابت هایی چون «گرمی» ضمانت کند.

آثار موسیقی ایرانی هیچ گاه به طور رسمی در بازار جهانی عرضه نمی شود؛ این در حالی است که ما گروه های موسیقی مستعدی در کشور داریم که فعالیت های داخلی خوبی دارند اما آنطور که شایسته است در خارج از کشور معرفی نمی شوند.