مرگ، امری طبیعی است اما مهم این است که هنر و ادبیات، ادامه پیدا می کند و دلخوشی ما نیز همین است. تا وقتی زندگی هست، هنر و ادبیات هم هست. از مرگ مارکز متاثر شدم. مرگ ژوزف ساراماگو نیز برایم تکان دهنده بود چون از نظر سنی کمی جوان تر از مارکز بود و آثارش را ترجمه کرده بودم. من شخصا مارکز را دوست دارم اما کسانی را سراغ دارم که ادبیات او را نمی پسندند حتی در نوشته هایی که برخی از جوان ها به مناسبت مرگ او نوشته اند، این موضوع مطرح شده است که نام های به کار رفته در کتاب «صدسال تنهایی» بسیار شبیه هم هستند و داستان برایشان نامفهوم بوده است. بنابراین با وجود آنکه او طرفداران زیادی دارد اما کسانی نیز هستند