حافظ مجموعه ای از اصول و قواعد برای زندگی خود دارد که به روشنی می توان آنها را از دیوان او استنباط کرد. مجموعه باورها و منش های حافظ را می توان در نظریه ویژه او، با عنوان «طریقه رندی»، خلاصه کرد. شاید مهم ترین کار حافظ در عمر پربار خود همین تدوین و تبیین طریقت رندی باشد. او پس از نقد همه جریان های موجود در جامعه زمان خود، ویژگی های منفی آنها را به دقت برمی شمارد و آن گاه نقطه مقابل این ویژگی های منفی را در وجود شخصی به نام «رند» که آفریده خود اوست، بازمی یابد؛ به این ترتیب فلسفه حافظ برای زیستن، همان فلسفه رندی است و می توان خود او را یک رند تمام عیار دانست. چنانچه براساس اشعار حافظ بتوانیم ویژگی های رند را به دقت بشناسیم، آنگاه می توانیم بفهمیم که شخص آرمانی و جامعه آرمانی از نظر حافظ چگونه شخص و جامعه ای است.