اگر بخواهیم فیلم اول کارگردانی همچون تینا پاکروان را مورد نقد قرار دهیم یقینا مختصات کار نخست را در نظر می گیریم و در چارچوب این تعریف آن را ارزیابی می کنیم، درواقع نمی توان از یک کارگردان جوان که در عین حال نخستین فیلم خود را روانه پرده کرده، انتظار اثری شاهکار و درجه یک داشت.

با این تفاسیر می توان در یک جمله گفت که «خانوم» فیلم قابل دفاعی است وتلاش کرده دغدغه های ذهنی یک کارگردان زن را بدون اغراق و بدون پیچ و تاب های معمول آثار اول طرح و بررسی کند و مخاطب را در جایگاه یک قاضی بی طرف قرار دهد هرچند در این بخش چندان موفق نبوده و کفه ترازو به سمت زنان مظلوم و مردان مردسالار و خودخواه کج شده است.