من در زندگی هرچه دارم، دستاورد توجه به دو نکته مهم بوده که پدرم به من آموزش داده است؛ یکی از آ نها ورزش بود که از 16 سالگی تا امروز آن را انجام داده ام؛ از زورخانه و زمین فوتبال و دو و میدانی شروع کردم تا همین سال های اخیر که با عصا، روزی دو بار، هر بار 30 دقیقه ورزش می کنم. دنبال چیزهایی هم نرفته ام که به سلامتی ام آسیب بزنند. مدت ها است گوشت قرمز نخورده ام و غذاهایم در سال های اخیر بیشتر حاضری هایی مانند هندوانه، نان و پنیر و گرمک و طالبی بوده اند. اصل دومی که پدر به من آموزش داد، این بود که نه روی کسی دست بلند کنم نه دل کسی را بشکنم. این کار را انجام دادم به همین دلیل هم تا امروز نشنیدم که کسی پشت سرم بد بگوید. بچه هایم هم سالم اند. هیچ دغدغه ای هم در زندگی شخصی ندارم. باور کنید پس از درگذشت همسرم در سال 1350، خانواده همسرم هنوز مرا رها نکرده اند. هیچ ناراحتی هم ندارم که غصه اش را بخورم. ورزش را فراموش نکنید. سینه آدم ها باید پاک باشد. باور کنید اصلا دوست ندارم آدم عنق ببینم و هیچ وقت هم با این گونه آدم ها دوستی نکرده ام. بزرگ ترین آرزویم هم در 90 سالگی این است که بچه هایم خوشبخت باشند.