یعنی ابتلاء جامعه اسلامی به خلیفه ای مانند یزید و بیعت با چنین شخصی به عنوان جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ثمره ای جز نابودی مکتب اسلام ندارد؛ نکته ای که در این جمله نهفته است این است که امام نفرمود «و علی الحکومة الاسلامی السلام إذ قد بلیت الامة براع مثل یزید» زیرا در گذشته نیز حکومت اسلامی در دست معاویه بود و امید باز پس گیری آن از دست امویان امید ضعیفی بود، ولی با روی کار آمدن یزید فرهنگ اسلامی و هسته مرکزی آن یعنی اعتقادات دینی به خطر افتاد زیرا او رسما ارزش ها و احکام و عقاید دینی را به بازی می گرفت و علنا به جامعه می فهماند هیچ اعتقادی به خدا و پیامبر و قیامت ندارد. و اگر مومنان و شخصیت های دینی جهان اسلام با او بیعت کرده همراه شوند روزی خواهد آمد که وی بصورت رسمی ابطال دین اسلام را اعلان خواهد کرد.