یک لحظه آرام و قرار ندارد. مدام به فکر کمک به این و آن است. در مسجد توی محله، در اداره همه او را به عنوان یک خادم بی مزد و منت می شناسند. از 30 سال پیش که نوجوان کم سن و سالی بود تا حالافقط و فقط به دنبال کار خیر و کمک به محرومین و... بوده است. وضع مالی خودش تعریف چندانی ندارد ولی با این وجود از ایثار و بخشش به دیگران دریغ نمی کند. اصلاانگار لذت می برد از اینکه دیگران را خوشحال کند.

گویی شادی هم محله ای ها و همشهری هایش شادی اوست و غم های آنها غم های او. شاید خیلی ها این حرف ها را باور نکنند و بگویند که اینها افسانه است و ماجرای فیلم های تخیلی. البته شاید حق دارند در دنیایی که شب و روز