کارهای بر زمین مانده در کشور ما کم نیست، در حوزه حمایت از زنان هم همین طور. در دولت قبل، معاونت امور زنان با سرعتی مثال زدنی، لایحه می نوشت و پیشنهاد می داد و برنامه هایی را دنبال می کرد که ظاهری حمایتی برای زنان داشت، ولی مشکل این بود که اغلب نپخته بود و وقتی به مجلس می رسید یا زمانی که به شورای نگهبان می رفت ایراداتی بر آن وارد می شد و زمینگیر می ماند.

مثلالایحه کاهش ساعت کاری زنان دارای فرزند کمتر از هفت سال و همسر و فرزند معلول یا بیمار صعب العلاج. غرض از این لایحه این بود که این گروه از زنان شاغل به جای 44 ساعت کار در هفته 36 ساعت در محل کار حاضر شوند تا هم بهتر به امورات خانوادگی