اول- مادربزرگ از مردن می ترسد. در اوج پیری شبیه بچه هایی شده که تازه به راه رفتن افتاده اند. تاتی تاتی کنان و با احتیاط. هر قدم که برمی دارد، ردپای ترسش روی زمین جا می ماند. ترس از مردن، تنهایی مردن. از دیگر در دنیا نبودن، آدم ها را ندیدن (دخترها، پسرها، نوه ها، فامیل ها، همسایه ها، دوست ها...)، دیگر مالک صندوقچه گوشه خانه نبودن (پارچه ها، طلاها، ظرف ها، یادگاری ها...)، دیگر نخوردن، نخندیدن، محبت نکردن، نفس نکشیدن، لمس نکردن، نگاه نکردن، نبودن... مادر (پدر) بزرگ ها بیشتر از هر کسی مرگ را جلوی پلک های خود می بینند اما آقای/ خانم مرگ، کاری به سن و شناسنامه ندارد و همه را به یک چشم می بیند، مگر اینکه آرام و ملایم و بی حادثه بیاید تا دیگر کهنه سالی خانه آخرش باشد.