بعد از وفات، تربت ما در زمین مجوی

در سینه های مردم دانا مزار ماست

مرگ پایان زندگی «مرتضی احمدی» نیست؛ آغازی دیگر است برای ماندن و بودن. او سال های سال برای این ماندن با هنرمندی تمام سعی کرد که در ذهن و خاطره تک تک ما، حضور پیدا کند. اکنون که رفته است، بسیاری اندوهناک رفتن اویند. بسیاری از نسل های مختلف که در خاطرات شان مرتضی احمدی حضوری پررنگ و نجیبانه داشته است و بسیاری می دانند که مرتضی احمدی مرز زمان را شکست و در خاطره جمعی چندین نسل، هنرمندانه حضور پیدا کرد. او برای بودن و ماندن در خاطره تک تک ما، سعی کرد جایی خوش و والاپیدا کند که بسیار هم موفق بود. مرگ پایان مرتضی احمدی نیست؛ جاودانه ماندن در ذهن انسان های فراوانی است که او را تحسین کرده اند و دوستش دارند. مرگ پایان زندگی مرتضی احمدی نیست؛ او در خاطره همیشگی هنر جاری است.