روانشاد مرتضی احمدی جایگاهی خاص در کارهای نمایشی داشت. علاوه بر این، تبحری نیز در خوانش آهنگ های فولکلور تهران بویژه روحوضی و ضربی خوانی داشت. به همین سبب هم بود که مرحوم علی حاتمی، در «حسن کچل» از کار و صدای ایشان استفاده کرده بود. من هم در فیلم «ذبیح» در سال 1354، یعنی نزدیک به 40 سال پیش، افتخار همکاری با ایشان را داشتم. مرتضی احمدی، هنرپیشه ای منظم، مرتب و جدی در کار بود. وقت شناس بود و احساس مسئولیت و تواضعی که در کار داشت، حقیقتا ارزشمند و در میان دوستان و همکارانش، شهره بود. ایشان هنرمندی خوش برخورد و خوش صحبت بود و به خاطر استادی اش، تبختری در گفتارش وجود نداشت. احمدی اگرچه صراحت گفتار و کردار داشت اما اهل مجادله و مجامله نبود. همه آنهایی که با ایشان کار کرده اند، خاطره ای خوش در ذهن شان باقی مانده است و ذکر نام و یادش همراه با نیکی بوده و تا همیشه، خواهد بود.