شهر شلوغ و عجیب و غریب شده است. چنان ازدحامی است که آدم حیرت می کند وقتی در خیابان قدم می زند. آنهایی که فکر می کنند ایران را تحریم کرده اند و ملت کفگیرشان به ته دیگ خورده بیایند توی اسفند چرخی در مرکز شهر بزنند تا ببینند شور زندگی کم که نشده هیچ، چند برابر هم شده. من جای وزارت خارجه بودم ترتیبی می دادم تا 1+5 یک بار بیایند تهران و توی کریم خان و تخت طاووس و عباس آباد و فاطمی بچرخند تا بفهمند یک من ماست تحریم چقدر کره دارد. منظورم این نیست که تحریم اهمیتی ندارد. چرا: تحریم دردسرهای خودش را دارد اما بلای تحریم سر هر کشور دیگری آمده بود الان ملتش زانوی غم بغل کرده بودند و داشتند غصه می خوردند