متاسفانه نه افتخار شاگردی آقای حنانه را داشتم و نه دوستی با ایشان را. تنها افتخار داشتم آثار ایشان را از نزدیک و روی صحنه ببینم و با اشتیاق این آثار را دنبال کنم. آشنایی من با آقای مرتضی حنانه به سال 56-55 بر می گردد؛ زمانی که ایشان آثاری زیبا را با ارکستری در تهران اجرا کرده بود. آن زمان من دانشجوی موسیقی بودم و به خاطر علاقه مندی ام به آثار موسیقی گلها، صدای موسیقی ارکستر زهی که شادروانان خالقی و محجوبی با آن کار کرده بودند برای گوش من آشنا بود و زمانی که آثار آقای حنانه را شنیدم تفاوت بسیار خاص و مشخصی بین آهنگسازی ایشان و آهنگسازان بزرگ دوران گلها دیدم و همین موضوع برای من جذابیت خاصی داشت. بعد ها که با شیوه کار ایشان آشنایی کامل تری پیدا کردم متوجه شدم که نوع تنظیم موسیقی و شیوه کاری آقای حنانه مخصوص به خودشان است. استفاده از سازهای بادی، بادی مسی و بادی برنجی به نحوی بود که کمتر در کارهای قبل از ایشان شنیده بودم. حتی در نوشتن ارکستر نیز ایشان شیوه خاص خود را داشت. زمانی که موسیقی زیبای فیلم «هزاردستان» که قطعه ای از پیش درآمد اصفهان مرتضی خان نی داوود بود منتشر شد طرفداران بسیاری پیدا کرد و با آنکه ملودی موسیقی این فیلم بسیار قدیمی بود اما تنظیم زیبای مرتضی حنانه این ملودی را به صورت جلوه ای جدید در آورده بود به طوری که برای اکثریت مردم به خاطره ای همیشگی تبدیل شد.