نتانیاهو، در حالی سخنرانی خود را در کنگره آغاز کرد که در میان حاضران، نشانی از مقامات بلندپایه کاخ سفید دیده نمی شد، صندلی 55 نماینده کنگره خالی بود و حتی تلویزیون اسراییل هم سخنان او را با تاخیری 5 دقیقه ای پخش می کرد.

نخست وزیر اسراییل که دوشنبه در نشست «آیپک»، زمان توافق نهایی غرب با ابران را «نزدیک» اعلام کرده بود، کوشید تا با سخنانش، روند مثبت مذاکره را برهم زند. اما خود نیز می دانست که شانس چندانی برای رسیدن به هدف ندارد تا آنجا که در پایان سخنرانی خود گفت: «حتی اگر اسراییل مجبور شود به تنهایی بایستد؛ به تنهایی خواهد ایستاد».

البته بلافاصله افزود: «اما می دانم که آمریکا کنار اسراییل خواهد ایستاد و از اسراییل حمایت خواهد کرد». دلخوشی نتانیاهو، بی پایه بود، دقایقی پس از خاتمه سخنرانی، یک مقام کاخ سفید به «سی ان ان» گفت: «سخنرانی نتانیاهو، نکته تازه ای نداشت و حتی یک ایده و جایگزین در آن نبود و سراسر سخنانش شعار بود». این پاسخ، دست رد مجدد اوباما بود به سینه نتانیاهو که خط بطلان پر رنگی بر رویاهای نخست وزیر افراطی اسرائیل کشید.

محتوای سخنان نتانیاهو تکرار اتهام های همیشگی و بی پایه علیه ایران بود: متهم کردن تهران به دخالت در کشورهای منطقه، مانند لبنان، سوریه؛ عراق و یمن و تعقیب برنامه تسلیحات هسته ای. اتهام هایی که اگر پایه و اساسی داشت، به سخنرانی او اعتبار می بخشید اما غیبت نزدیکترین متحدان اسرائیل در کاخ سفید هنگام سخنرانی او نشان داد که دوران رونق ایران هراسی به سرآمده است.