به روایتی سیزدهم جمادی الاول - امروز- مصادف با شهادت حضرت فاطمه(س) است. همان بانوی ستوده ای که به کمال عقل، عظمت روح، صفای باطن و فضیلت و بزرگ منشی آراسته بود و از ارکان رسالت نبوی به شمار می آمد. رسول گرامی اسلام که در سخنش سستی راه ندارد بارها می فرمود:«خداوند با خشم فاطمه(س) خشمگین و با رضایت او راضی و خشنود می شود.» و این بیانگر تجلی مکتب در وجود و راه ورسم حضرتش است. حضرت فاطمه(س) در دشوارترین روزهای تاریخ کنار پدر ارجمند و همسر گرامی اش آیین اسلام را یاری رساند و پس از رحلت رسول خدا(ص) در عرصه آگاهی بخشی به امت ودفاع از حقیقت، سمبل فداکاری و حق طلبی شد. به گونه ای که شعله آگاهی بخشی های آن ایام تا به امروز نیز روشنی دارد وهدایتگر است. زندگی آن حضرت پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام دیری نپایید و در این فاصله حضرت فاطمه(س) با نگرانی خطر انحراف اجتماع نو تاسیس مسلمانان و فرو پاشی مکتب نبوی را یادآور شد و در این راه آسیب های زیادی دید و بر اثر همین آسیب ها با شهادت دار فانی را وداع گفت. زهرای اطهر(س) خاستگاه پیراسته سلاله پاک رسالت و حلقه وصل نبوت و امامت بود که راه کمال را تا قله عصمت طی کرد و سرآمد زنان جهان شد. آن حضرت محیط جاهلی آن روزگار را که بر انسانیت زن خط بطلان می کشید تحت تاثیر قرار داده و نوع زن را به جایگاه والای خود رسانید و به عنوان یکی از نشانه های بزرگ الهی شناخته شد. شهادت مظلومانه و جانسوز یگانه بانوی عصمت و طهارت حضرت فاطمه (س) بر عموم مسلمانان تسلیت باد.