رویش سبزینه ها از دل خاک، رقص خوشه های طلایی در باد، نسیم خوش عطر برکت و دلیل تمام زیبایی های شالیزار، رنجی است که به پای دانه های سپید برنج ریخته می شود. حکایتی که هر بار عاشقانه تر از قبل، در عرق ریزان کشاورز جانی دوباره می گیرد. مهندس سهیلافتحی - بانوی شالیزار بابلی - از برنجی که با رنج برداشت می شود به «ایران زندگی» گفت.

بیست و دوم بهمن ماه سال 1341 در بابل به دنیا آمدم. با اینکه پدر و مادرم اهل گیلان بودند، اما به دلیل موقعیت شغلی پدر، در مازندران و شهر بابل ساکن شدند، بعد از تولد من برادرم به دنیا آمد. خانواده ای کم جمعیت، اما پر از شور و نشاط بودیم.