خلبان شهید «غلامرضا چاغروند» سال 1331 در خرم آباد متولد شد. تحصیلات خود را در خرم آباد گذراند و بعد از اخذ دیپلم، سال 1353در هوانیروز استخدام شد. نقش بسزایی در شکل گیری انقلاب داشت و اعلامیه پخش می کرد و در تظاهرات ها شرکت می نمود. با شروع قیام همه جانبه ملت مسلمان برعلیه کفر ستم شاهی، او نیز با امت مسلمان در تظاهرات و راهپیمایی ها همگام شد، در پخش اعلامیه ها و رهنمودهای امام فعال بود و یک بار نیز در حین تظاهرات دستگیر و به دو ماه زندان محکوم شد. پس از پیروزی انقلاب در منطقه کردستان ماموریت های زیادی انجام داد و با رشادت تمام به آنچه که وظیفه شرعی و انقلابی خود می دانست عمل کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی لباس نظامی را با اعتماد و غرور تمام به تن کرد. به خاطر اعتقاد و عشقی که به اهل بیت علیه السلام داشت، از آنچه فرا گرفته بود و آنچه می دانست، حداکثر استفاده را کرد و در زمان حیاتش، به بیعت خود با اهل بیت وفادار ماند. آخرین ماموریت این خلبان جسور و با ایمان هوانیروز در بعد از ظهر 12/7/1359 بود. در آن روز شهید چاغروند و کمک خلبانش ستوان یار حسین مصری و گروهبان یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران شدند. آنها پس از انجام ماموریت در دهلران، در مسیر بازگشت زمانی که به منطقه ای به نام دهات جالیز که بین موسیان و دشت عباس قرار گرفته می رسند، بالگرد آنها مورد اصابت گلوله دشمن قرار می گیرد و ضمن آسیب رسیدن به بالگرد، کمک خلبان نیز مجروح می شود. خلبان چاغروند که در اثر آسیب دیدگی بالگرد قادر به پرواز نبود، برای سالم ماندن سرنشینان اقدام به فرود اجباری در بین نیروهای دشمن می کند. دشمن با اسارت آنان تدارک یک مصاحبه رادیویی را برای خوراک تبلیغاتی در همان محل می دهد که خلبان چاغروند در مقابل خواست آنها مبنی بر اسائه ادب به ساحت امام و مسئولین جمهوری اسلامی ایران از خود مقاومت نشان می دهد که همانجا او را شهید و دفن می کنند. «به دست بعثی ها، سر مبارکش از بدن جدا شده بود».