قریب به چهار سال است که برای رهایی از جنگ، فقر و خون ریزی، چشم به آن سوی دریای مدیترانه دارند. پناه جویان آفریقایی تنها برای زنده ماندن گام به کشتی ها و قایق های فرسوده قاچاقچیان می گذارند، غافل از آنکه این حاملان نجات چندان امانتدار نیستند. فرقی نمی کند از کدامین کشور آفریقایی آمده اند؛ از اریتره ای گریخته اند که حکومت خودکامه آن از هیچ فاجعه حقوق بشری فروگذار نمی کند، یا از کشورهایی چون لیبی فرار کرده اند که از بهارعربی طرفی جز جنگ داخلی و خشونت تروریستی نبسته اند؛ پناه جویان ناامید و مضطرب آفریقایی، دیگر به جد می دانند باید خوش شانس باشند تا مدیترانه، این ساحل نجات موعود به گورستانشان بدل