یکی از خطرناک ترین روش ها برای اداره محیط علمی- آموزشی دانشگاه های کشور، اولویت دادن به اهداف سیاسی حزبی نازل در برابر موج رشد علمی گسترده ای است که در طول سالیان اخیر بر فضای دانشگاهی ایران حکمفرما شده و موجبات دستیابی کشورمان به رتبه اول سرعت رشد علمی در جهان با اختلاف 13 برابری نسبت به رقبا را فراهم آورده است. در چنین شرایطی طبیعی است که دشمن برای لگام زدن به جریان رشد و توسعه علمی کشور از هیچ کوششی فروگذار نکند. بر فرض قبول تحلیل ارائه شده، اداره دانشگاه ها و مراکز علمی کشور با بی ثباتی محض مدیریتی و به شیوه «بدسرپرستی» به تقویت کدام مسیر منتهی خواهد