سریال های خارجی مانند لبه تاریکی، ارتش سری، رودخانه برفی، خانم مارپل، کارآگاه کاستر و درک در زمان پخش بینندگان زیادی را دلبسته خود کرده بودند. آن سال ها سریال های خارجی در سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت بینندگان و دوستداران تلویزیون سهم بسزایی داشتند. این روزها هم گاهی برخی شبکه ها سریال های آن طرف آبی را در جدول پخش خود قرار می دهند که از میان آنها می توان به بی عدالتی شبکه یک و میخک شبکه 2 اشاره کرد.

خرید و پخش سریال های خارجی مسبوق به سابقه است در تلویزیون و اتفاقا مبارک و حائز نتایج چشمگیر و قابل تامل. در درجه اول، کیفیت ساخت و غنای محتوای برخی از این دست آثار چنان بالاست که می تواند مخاطب را برای ساعتی با خود همراه کند؛ در وهله دوم، چیدمان و پخش این مجموعه ها در میان آثار ایرانی برای تغییر ذائقه مخاطب و عوض شدن حال و هوای سلیقه اش هم مفید است و در مرتبه سوم فرصتی است برای تهیه کنندگان و سریال سازان ایرانی تا اثر خود را با وسواس و دقت بیشتری از آب و گل دربیاورند و برای پخش روانه شبکه های تلویزیونی کنند.

ظفر و توفیق مجموعه های غیرایرانی پخش شده از شبکه های مختلف رسانه ملی در جذب مخاطب بخصوص در سال های اخیر که بازار زیرزمینی سریال های خارجی داغ است و از سوی دیگر، شبکه های ماهواره ای هم قارچ گونه اعلام موجودیت می کنند، وسواس و دقت زیادی را طلب می کند. در این شرایط تلویزیون در خرید، دوبله و پخش سریال های خارجی کار سختی را پیش رو دارد. در سال های اخیر توجه و توان مدیران تامین برنامه شبکه های سیما بیشتر بر سریال های کره ای متمرکز شده است که البته علی رغم موفقیت های اولیه، این روزها دیگر با اقبال عمومی رو به رو نمی شوند. به نظر می رسد باید نیم نگاهی هم به آثار و تولیدات سایر کشورها داشت. هر چند انتخاب سریالی که از تلویزیون ما قابل پخش باشد، دشوار است، اما گاهی خرید و پخش سریال های ضعیف خارجی مخاطبان را از تلویزیون دلزده می کند.

از طرفی وقتی سریال خریداری شده قوی نیست یا جرح و تعدیل آن زیاد است، مدیر دوبله و دوبلورها هم برای آن وقت کافی صرف نمی کنند و دوبله الکن و ضعیف یکی دیگر از آسیب هایی است که بیننده را از تماشای سریال های خارجی منصرف می کند.