موسسات غیرمجاز در بانک ها نسبت به افتتاح حساب جاری و گاه حتی سپرده اقدام می کنند که برای حواله پول از یک شعبه به شعبه دیگر یا به شهر و استان دیگر از طریق سیستم های بین بانکی، استفاده می شود به این صورت که منابع خود را در حسابی نزد یکی از بانک های مورد توافق نگهداری و برای سرویس دهی به مشتریان خود در سایر شهرها، از این خدمات بهره مند می شوند. این موسسات گاه برای نقل وانتقال فیزیکی پول نیز از خدمات و ماشین های پول رسان بانک ها استفاده می کنند و محرومیت از این خدمات، مشکلات زیادی برای آنها به دنبال خواهد داشت به گونه ای که امکان انتقال مازاد برخی از شعبه ها به شعبه هایی که کمبود دارند، از بین می رود. بانک ها اصولابه دنبال مشتری هستند و طبیعی است مشتریانی، مانند موسسات غیرمجاز، که سپرده های قابل توجه دارند، به راحتی توسط بانک ها پذیرفته شوند. کارمزدهایی که در قبال ارائه خدمات به موسسات، نصیب بانک ها می شود و همچنین منابعی که توسط موسسات غیرمجاز در بانک ها سپرده می شود، منافعی برای بانک ها به دنبال دارد که به راحتی نمی توانند از آن چشم پوشی کنند. در کنار همه این موارد، صدور ضمانت نامه هایی که ذی نفع یا درخواست کننده آن موسسات غیرمجاز هستند نیز از خدمات قابل توجهی است که برخی از بانک ها به این موسسات ارائه می دهند. گاه موسسه، درخواست کننده این ضمانت نامه است و ذی نفع یکی از مشتریان یا موسسه دیگری است برخی اوقات نیز خود موسسه ذی نفع است، در هر صورت، چنانچه این ضمانت نامه ها صادر نشود، فعالیت های اقتصادی این موسسات با چالش جدی ای مواجه خواهد شد. موسسات مالی غیرمجاز هم ریسک سپرده گذاری افراد را افزایش می دهند هم در سیستم پولی کشور اخلال ایجاد می کنند. سیاستی که بانک مرکزی در بحث منع همکاری بانک ها با این موسسات اتخاذ کرده است، می تواند با اعمال فشار، به برچیده شدن یا مجوزگرفتن این موسسات بینجامد.