در این جهانی که نه بدایت و نه نهایت پیداست، من به عنوان یک معمار جوان سردوگرم روزگار ندیده و نچشیده، پس از حضور در اکسپو 1 2010 شانگهای و پاویون ایران2، تصمیم گرفتم به قصد بهبود تصویر ایران در عرصه جهانی و ادای دین به معمار ایرانی بودنم، دنیا را تغییر دهم، اما حالابعد از گذشت پنج سال با جناب تولستوی هم عقیده ام. پس از برگزاری مسابقه بی سرانجام طراحی پاویون ایران3، این روز ها شاهد حضور ایران در اکسپو 2015 میلان4 با طراحی مهندس کامران صفامنش و شرکت مهندسین مشاور رهشهر5 هستیم. با وجود تمام حواشی و برخوردهای کم وبیش غیرمنصفانه و درکل همه آنچه بر ما گذشت، من فکر می کنم تمام آن تلاش ها و حساسیت های