این روزها شهرداری تهران اقدامات متعددی برای اعتلای فرهنگ و هنر کلانشهر تهران انجام داده است و جای قدردانی و دست مریزاد هم دارد، برای مثال کارزاری به راه انداخت و طی دو هفته با استفاده از بیشتر بیلبوردهای تبلیغاتی شهر، تهران را تبدیل به یک گالری آن هم به وسعت یک کلانشهر کرد.

اما اقدام دیگر این شهرداری که جای تجلیل و تشکر نیز دارد، گرامیداشت یاد و خاطره هنرمندانی است که دار فانی را وداع می گویند و با نصب بیلبوردها به خدمات آنها اشاره می کند، بنرهایی که در میادین و چهارراه های اصلی شهر آویخته می شوند؛ در روزهای گذشته هم بنرهایی در همین راستا با چهره مرحوم مهران دوستی و نام او به عنوان گوینده محبوب رادیو به تصویر کشیده است. اما نکته ظریفی در این بنرها به چشم می خورد که شهروندان تهرانی را شگفت زده کرده است؛ چراکه شهرداری تهران در تجلیل از مهران دوستی از او به عنوان «صدای ذلال مردم ایران» یاد کرده تا شهروندان تهرانی در شلوغی شهر برای چند ثانیه بایستند و از خود بپرسند چه چیزی در این بنر به نظر عجیب است؟ به نظر می رسد طراح این بنر، سهوا به جای «زلال» از کلمه «ذلال» به معنی ذلت و خواری استفاده کرده و جالب تر آن که هیچ یک از دست اندرکاران شهرداری پیش از نصب این بنرها متوجه چنین خطای فاحشی نشده اند.