یک عدد بامیه از داخل ظرف یک بار مصرف برمی دارد و در دهانش می گذارد. حاجی اخم می کند.«هنوز که اذان نگفته اند!» مرد با دهان بسته حاجی را نگاه می کند. در ظرف را می بندد و آن را کنار پایش می گذارد. ظرف دوم را هم به دستش می دهند. درش را باز می کند و نگاهی می اندازد. بوی کباب بلند می شود. ظرف را همانطور روی پایش نگه می دارد؛ با درباز. دانه های عرق روی پیشانی حاجی برق می زند. خیلی فرز، طوری که اصلا به هیکل و سن و سال اش نمی خورد، خودش را به آن طرف حیاط می رساند و با ظرف های یک بار مصرف برمی گردد. داخل ظرف های شفاف، دو عدد خرما، دو بامیه و یک زولبیا، یک تکه پنیر، چند پر سبزی و دو سه تکه نان گذاشته اند. ظرف های سفید، غذاست. مردها دور تا دور حیاط نشسته اند.