هنگامی که هنوز پا به دنیا نگذاشته ایم، در همان سه ماهه اول جنینی، در شکم مادر شروع به حرکت می کنیم اما شنوایی در سه ماهه آخر است که به حدی از رشد می رسد که ما می توانیم به خوبی ریتم قلب، صدای تنفس و قاروقور شکم مادر و حرف زدن او را بشنویم. اما توجه کنیم که ما خیلی قبل از آن می توانیم پا را به دیوار رحم تکیه بدهیم و در حین شناوربودن در مایع آمنیوتیک، پشتک وارو بزنیم.

بنابراین قبل از اینکه بشنویم، حرکت و کنش را برای آزمودن محیط زندگی با کمک حس های لامسه و عمقی (پروپریوسپتیو)، با تمرین های حرکتی خودجوش شروع می کنیم. وقتی شنوایی کامل می شود، دستگاه بیرونی گوش، دهلیز شنوایی با مراکز مغزی زیر