سرمایه گذاری و فعالیت نیازمند امید است و خوشبختانه این دولت که نام خود را تدبیر و امید گذاشته، توانسته امیدهای زیادی در جامعه ایجاد کند. حالااما امیدها به تغییرات پس از لغو تحریم ها به شدت افزایش یافته و باید تلاش کرد انتظارات از آینده در چارچوب واقعیات پیش رو قرار گیرد. دوران پساتحریم چه تفاوتی با قبل از خود دارد؟ این دوران می تواند نقطه افتراق اقتصاد ایران شود. نیاز امروز اقتصاد ایران سرمایه گذاری است و شرایط نشان می دهد فضا برای ظهور سرمایه ها آمادگی لازم را داراست. افزایش سرمایه گذاری ها می تواند به کاهش رکود در کشور منجر شود و با به حرکت درآمدن چرخ های کشور امیدها به آینده افزایش خواهد یافت.

مقامات دولتی اعلام کرده اند برای گذر از این دوران حساب ویژه ای روی بخش خصوصی باز کرده اند. شنیدن این جمله از زبان دولتی ها خوشایند است اما از آن سو باید بخش خصوصی نیز آمادگی لازم برای پذیرش نقش در دوران تازه را به دست بیاورد. بررسی سرمایه گذاری ها در ایران نشان می دهد بخش عمده سرمایه گذاری های خارجی در کشور از طریق بخش خصوصی انجام شده است. دولت تنها در برخی صنایع بالادستی و انبوه رو به سرمایه گذاری مشترک با طرف های خارجی آورده است ولی بخش خصوصی در پروژه های پایین دستی و متوسط این کار را انجام داده است. آنچه امروز به درد مملکت ما می خورد اتفاقا سرمایه گذاری در بخش کوچک و متوسط است که جذب آن تنها از طریق بخش خصوصی امکان پذیر است.