مفهوم و اصطلاح «دین عصر جدید» بیش از یک قرن پیش پیدا شد اگرچه فقط پس از برپایی جنبش روح گرایان در دهه های 1960 و 1970 بود که گسترش قابل توجهی یافت. دین عصر جدید خصلت و سرشتی التقاطی دارد وبا عنصر عرفانی نیرومندی همراه است. این جهان بینی از سرشتی کل نگرانه هم در ارتباط با افراد بشر و هم در ارتباط با جهان و کائنات برخوردار است. بنابراین، فلسفه عصر جدید به استفاده از داروهای طبی طبیعی، شفای روحانی، روش های بو م شناختی در کشاورزی و مصرف خوراکی های طبیعی (ارگانیک) گرایش دارد. عرفان «عصر جدید» از سنت های دینی مختلف و خصوصا از ادیان شرقی گرفته شده است. همین سرشت التقاطی عصر جدید گاه باعث شده تا به خاطر عدم انسجام و گزینش اتفاقی از هر سنتی که برای هدف فعلی جذاب به نظر می رسد، مورد انتقاد قرار گیرد.