(1)

[به یاد فتح الله بی نیاز / چهره نامدار ادبیات معاصر]

نام سطری بلند و

نگاهی پیوسته از درون

رد پای شقایقی

از پی همه واژه هایش

سخت و صبور / شبیه شانه های باد

می گفت و/ می نوشت

بی نیاز همه بهانه های نبودن و/ بودنش

این دریا

این خانه

این خیابان

نشانه ای از حس جهان خوبش

هنوز / می وزد و/ هرگز تمام نمی شود

کولی وار با انگشتانی / از صدای کوچه و/ باران!

(2)

پیدا کردنت آسان نیست

چنانکه صدای رفتنت

خیالت را / به هنر واقعیت بسپار!

از همین جا /هم می توان دوستت داشت

(3)

آرزوهای دیگری / در سر داری

رویاهای نگفته ای

واژه هایت را / صیقل بده

سطری دوباره / بر پا کن

تو جهان شکفته یک فصلی!

نترس / سرنوشت توست

شعری عاشقانه بخوان!