آن طور که پیداست، نه وساطت پاپ فرانسیس در عادی سازی روابط کوبا و ایالات متحده، نه افشاگری های ادوارد اسنودن درباره سراسربینی دولتی کاخ سفید، نه تلاش های وزرای خارجه ایران و آمریکا برای پایان دهی به مناقشه درازمدت هسته ای و نه حتی سماجت آنگلامرکل، صدراعظم آلمان، در به بردگی کشاندن ملت رنج دیده یونان و البته پناهندگان گریخته از جنگ در خاورمیانه، هیچ کدام به اندازه آنچه در تونس، این زادگاه بهار عربی، رخ داده، کمیته صلح نوبل را تحت تاثیر خود قرار نداده است. دلیل آن البته روشن است. با نگاهی به نقشه خاورمیانه و شمال آفریقا و ردگیری مسیر خزنده بهار عربی می توان به راحتی دریافت این نه پیشگامی تونس در