«از خرید شما سپاسگزاریم»، «پرداخت با موفقیت انجام شد» این دست جمله ها برای بسیاری از ما که در شهرهای بزرگ زندگی می کنیم، عبارت آشنایی است و هنگام خرید الکترونیکی یا روی بسیاری از رسیدهایی که از فروشگاه ها، هایپرمارکت ها و رستوران ها می گیریم نقش بسته است. البته برخی کمی فراتر رفته اند و با استفاده از یک نرم افزار تحت عنوان سخن بزرگان، مصراع یا بیتی بی ربط از یک شعر را هم در انتهای رسید خرید شما قرار می دهند.

بگذاریم برگردیم به سال های نه چندان دور؛ همان زمانی که کاسب یک سایت اینترنتی یا یک دستگاه پیشرفته نبود، کاسب از جنس خودمان بود، حبیب خدا بود، کالاهای مورد نیازمان را می آورد، تسبیح به دست لبخندی می زد، حال همسایه رو می پرسید، تعارفی می زد و انتهای کار هم وقتی اسکناس ها را می شمرد، درست همان لحظه ای که دخلش را باز می کرد، می گفت: خدا برکت بده!

قرار نیست در این یادداشت از چیزی گلایه کنم، ولی میان خریدهای اینترنتی، خریدهای خودپرداز، خریدهای چکی، لیزینگی، مجازی و کارت کشیدن هایمان بد نیست از فرصت تعامل و لبخند زدن و «یا علی گفتن» ها و «خدابرکت بده» های قدیمی هم یادی کنیم، این که زندگی مدرن امروز (که نیاز و معلول شرایط متفاوت زمانه است و قصد انکار و ضرورت آن را هم نداریم) نباید باعث شود حبیبان خدا یادشان برود و یادمان نیاورند که همیشه به یاد خدا باشیم که یاد او دل ها را زنده نگه می دارد و برکت و روزی را زیاد می کند.

باور کنیم بعضی چیزها واقعا موزه ای نیست، یادش به خیری نیست، آلبومی نیست، نمی توان روی تاقچه گذاشت و تماشایش کرد. فرهنگ همزیستی و همراهی در زندگی انسانی دقیقا گرفتار چنین رویکردی شده است، با شعار و جشنواره نمی توان زنده اش کرد، برخی لذت ها تجربه شدنی اند، خرید از بقال محل به جای سر زدن به فلان مارکت بزرگ، نشستن و گپ زدن با میوه فروش و مکانیک سر کوچه، دل دادن به رفتگری که صدای جاروی شبانه اش کوچه را برمی دارد، اینها سبک زندگی است که فقط تجربه شدنی است.