ساعت 2 بعدازظهر شیفت کارش شروع می شود؛ تا 10 شب؛ روزی 8 ساعت، بدون تعطیلی، بدون استراحت، بدون بیمه، هوا سرد باشد یا گرم، آلوده باشد یا پاک؛ فرقی نمی کند. او باید هر روز 8 ساعت کنار اتوبان بایستد و حواسش شش دانگ جمع باشد که مسافری، بدون کارت زدن سوار نشود. او یک عامل بی آر تی است. حرفه ای که نه از سر دلخواه، که به حکم اجبار و از بد زمانه، حالابه آن اشتغال دارد. 50 ساله است. 9 سالی می شود که سر این کار است. قبل از آن برای خودش کار می کرده. چاپخانه داشته. خودش می گوید: «زمین خورده ام. بیشتر کسانی که این شغل را دارند، میانسال هستند و زمین خورده. جوان هم بین مان هست. دانشجو هم داریم. دانشجوی هنر.»