«مردم با صلوات و گه گداری کل کشان شادی خود را از ورود گاز به روستایشان وصف می کردند. آن طرف عده ای ساز محلی می نواختند و برخی دیگر شیرینی و نقل پخش می کردند. شادی آنها بی دلیل نبود. 15 سالی بود که خانه های شهری اطراف آنها گاز داشت اما آنها از این نعمت محروم بودند و به ناچار ازسوخت مصرفی جایگزین نظیر نفت مصرف می کردند. در موعد اذان ظهر وقتی اهالی روستا، پیر تا جوان، با آبی وضو می گرفتند که به برکت گاز گرم شده بود، مدام شکر خدا را می گفتند. یکی از اهالی روستا با اشک شوقی که در چشمانش حلقه زده بود از مشکلات روزهای سردی می گفت که در نبود گاز گذرانده بود؛ از روزهایی که حتی برای استحمام هم از آب گرم