قصه از زمانی متولد شده است که انسان به وجود آمده و تا زمانی که انسان هست قصه هم خواهد بود. پس قصه گویی و داستان پردازی از دیرباز با بشر قرین و دمساز بوده است. از سوی دیگر هیچ ملتی را نمی توان یافت که در فرهنگ ادبی خویش میراثی گرانبها و انبوه از افسانه ها و حکایات پیشینیان خود نداشته باشد. قصه گویی قدیمی ترین شکل ادبیات است. از هزاران سال پیش از آنکه صنعت چاپ و خواندن و نوشتن به صورت پدیده ای همه گیر فرهنگی درآید، تاکنون ادبیات شفاهی به صورت قصه گویی رواج داشته است. امروزه که رسانه های جمعی همه جا را تا دور افتاده ترین نقاط در برگرفته است، هنوز هم قصه گوهایی هستند که هنرشان را به کار می گیرند. این شکل کهن ادبیات، یعنی ادبیات شفاهی، بخش مهم و اساسی هر جامعه بوده و هنوز هم هست.