جان کلود (2009- 1935) و کریستو (1935) که هر دو روز سیزدهم ژوئن 1935 متولد شده اند، در اکتبر 1959 با هم آشنا شده و از سال 64 در نیویورک ساکن شدند.این دو همکاری خود را از 1961 آغاز کردند که این همکاری تا 18 نوامبر 2009، زمان فوت جان کلود، ادامه داشت. همکاری تیمی آنها در زمینه هنر محیطی و برگرفته از مهندسی، معماری و برنامه ریزی شهری بود. از میان آثارشان به بسته بندی ساختمان پارلمان آلمان در برلین (رایش اشتاگ)، پل پون نف در پاریس و دیوار ممتد کالیفرنیا (رانینگ فنس) که 39 کیلومتر طول دارد، گیتز سنترال پارک نیویورک و بسته بندی چند جزیره کوچک و... می توان اشاره کرد.(ساختمان ها و اشیاء گوناگون با پارچه بسته بندی و بدین ترتیب اشکال جدیدی ایجاد می شوند.) از این رو به آثار آنها عنوان «هنر محیطی» اطلاق می شود که معمولا در معابر عمومی مانند پارک ها و بناهای مهم تاریخی و امثال اینها اجرا می شود.در سال 2016 انتشارات تاشن، کتابی تحت عنوان «کریستو و جان کلود» منتشر کرده که به این دو هنرمند خلاق معاصر می پردازد. جیکوب بال تشوا نویسنده این کتاب، خود منتقد و موزه دار حاذقی است که آثار بسیاری درباره مارک شاگال، الکساندر کالدر، جین میشل، اندی وارهول و هنرمندانی از این دست، تالیف کرده است. تصاویر این کتاب از ولفگانگ ولز عکاس اختصاصی کریستو و جان کلود از سال 1971 است که مدیریت هنری پروژه «بسته بندی رایش اشتاگ» و با کمک جوزف کرفت در بسته بندی درخت ها، آنها را برعهده گرفت. نتیجه همکاری نزدیک آنها برگزاری بیش از 300 نمایشگاه در موزه ها و گالری های سراسر جهان بود. کریستو در این کتاب اظهار می کند: «من و جان کلود فقط فضا را به عاریه می گیریم و اختلالی لطیف ایجاد می کنیم، حتی اگر شده برای چند روز».