میگویند کوه به کوه نمیرسد، ولی آدم به آدم میرسد. برای آنها این ضربالمثل بیشتر از همه معنا دارد. وقتی در خیابانهای شهر به این بزرگی راه میروند، معمولا این دو کلمه را میشنوند. سلام آقا، سلام خانم؛ دوکلمهای که معمولا با هیجان زیاد و سریع ادا میشود.این کلمات یعنی دوباره یکی از شاگردهایشان را در خیابان دیدهاند. شاگردی که باذوق و شوق جلو پریده و میخواهد خودش را به آقا معلم یا خانم معلمش معرفی کند. آقا من را یادتان میآید؟ خانم من شاگردتان بودم در مدرسه... و اینگونه است که شهر، حتی شهری به بزرگی تهران برای آنها کوچک میشود. کوچک و آشنا. پر از شاگردان دیروز، پزشکان، دانشجوها، مدیران و کاسبان و... امروز.آقا