از سال 2010 به این طرف، روابط دیپلماتیک آنکارا و تل آویو به خاطر حمله نظامیان اسرائیلی به کشتی کمک های انسان دوستانه «ماوی مرمره» (که به سمت غزه در حرکت بود) و به کشته شدن 9 شهروند ترک منجر شد، حسابی رو به سردی گرایید؛ اما هفت سال بعد پرداخت 21 میلیون دلار غرامت به بازماندگان کشتی یادشده کافی بود تا زمینه ساز یک توافق نظامی و امنیتی بین آنها باشد؛ در همین حال و بنا به گفته آگاهان سیاسی شرایط امروز خاورمیانه و در راس آنها خطر اسلام گرایان رادیکال بیش از پیش موجب نزدیکی این دو کشور شده است. تضعیف و رویارویی با برخی گروه های مسلح، از جمله حزب الله لبنان که تهران از آن به عنوان مقاومت یاد می کند، یکی از مهم ترین اهداف نظامی توافق یادشده است؛ به هرحال هرچه باشد، این گروه های تحت حمایت تهران، پاشنه آشیل ایران به شمار می آیند. بیشتر تحلیلگران در تل آویو می گویند این توافق در نهایت نمی تواند به منافع ایران در منطقه آسیب بزند؛ زیرا از یک طرف داعش خطری بالقوه است و نیز ریاض و دوحه از سرنگونی دولت اسد بیشترین بهره را خواهند برد. از سوی دیگر ایران مدت هاست که تمام گاز ترکیه را بدون کوچک ترین وقفه ای تامین کرده و ترک ها نیز پول آن را کامل پرداخته اند؛ اما به موجب توافق یادشده از این پس، بازار ترکیه برای خرید ذخایر گاز میدان گازی به سمت «لاویتان» اسرائیل چرخش خواهد داشت. تل آویو با استفاده از خاک ترکیه قصد دارد لوله های گازش را به اروپا برساند؛ از این رو بدون ایستگاه گازرسانی در ترکیه، این ذخیره ارزشمند به هدر رفته و میلیاردها دلار به اقتصاد اسرائیل صدمه وارد خواهد شد.