قراردادهای جدید نفتی نوعی بیع متقابل است که نسبت به گذشته توسعه یافته و برخی از مشکلات آن رفع شده است. به طوری که در مدل جدید مدت قرارداد طولانی تر(25 ساله) خواهد بود و سرمایه گذار خارجی در این مدل متعهد می شود ضمن به کار گیری توان داخل، تکنولوژی های روز دنیا را به کشور منتقل کند. از طرف دیگر تا زمانی که میدان نفتی و گازی به مرحله تولید نرسیده یا آنکه طرح مورد نظر تکمیل نشده است کارفرما که شرکت ملی نفت ایران خواهد بود هیچ تعهد پرداختی به سرمایه گذار خارجی نخواهد داد و زمانی که تولید از میدان محقق شد پیمانکار خارجی می تواند از محل تولیدات میدان سرمایه و سود خود را دریافت کند. این شرط مدل جدید