دلواپسان عزیز شروع کرده اند به هجوم و تخریب فیلم فروشنده ساخته اصغر فرهادی. همان که در جشنواره کن کولاک کرد و جایزه برد. اولش گیر داده بودند که وزارت ارشاد بدون ممیزی حق ندارد این فیلم را اکران کند. بعد گیر دادند که چرا بلیتش گران است. لابد بهتر می دانید که تازگی ها ادبیات شان کل یوم دستوری است، امر و نهی است. یعنی این هم فقط در کشور ما می تواند رخ دهد که اقلیتی به دولت اکثریت یک نفس دستور بدهد. این کار را بکن، آن کار را نکن، با کری دست نده، به موگرینی نخند، به شجریان مجوز نده، کنسرت را لغو کن، دولت آبادی را محو کن، یارانه را حذف نکن، مسکن مهر را تمام کن...

حالاهم گیر داده اند که کلا فروشنده مروج فیلان است و بهمان است و اساسا نباید اکران شود. همان طور که قبلا درباره کنسرت ها فرموده بودند که خلاف اخلاق است و بانی لهو و لعب است.

نکته اول اینکه دوستان ظاهرا خاندان وزیر محترم ارشاد را از یاد برده اند. به هر حال درست است که ایشان وزیر دولت اعتدال هستند و با رئیس مجمع تشخیص مصلحت هم روابط خوبی دارند اما نسبت فامیلی ایشان را بار دیگر به خاطر بیاورید. فرزند ناخلف لقمان حکیم نیستند که با بدانی همچون ما خبرنگاران زنجیره ای بنشینند و دچار دگردیسی فرهنگی شوند. جناب علی جنتی هستند و قطعا حواس شان به همه چیز هست، مراقبند...

در ثانی مگر خود شما عزیزان نفرموده بودید که کشور این همه مشکل و دردسر و بحران های حل نشده دارد. تورم کمرشکن و بیکاری دارد. مصائب اقتصادی و گره های اجتماعی دارد. رکود دارد. اعتیاد و افسردگی و سن بالای ازدواج دارد. خب؟ حالاتمام مشکلات کشور حل شده و فقط مانده فیلم فروشنده؟

بی خیال عزیزان؛ این همه سوژه برای دلواپسی هست. تحریم های عزیز شما که معتقدید هنوز لغو نشده اند. ال سی که می فرمایید هنوز باز نشده. انتقال پول که این همه دلواپسش بودید. قراردادهای نفتی، برجام و جاسوس هسته ای. حالایک فیلم فروشنده اکران بشود یا نشود به کجا برمی خورد؟ چند درصد ناراحت یا خوشحال می شوند؟ مگر چند نفر فروشنده را می بینند که آنقدر برای شما مهم است. مهم تر از بیکاری و تورم و تحریم است؟ راستی داشت یادمان می رفت: از سوئیفت چه خبر؟