«چه فیلمی می خوای بری حالا؟»

بر می گردم و به چهره ای که از پشت دستش را روی شانه ام گذاشته خیره می شوم. نگاه متعجبم روی کله تاس مرد جوانی که ریش های پروفسوری دارد خیره می ماند. یک لحظه فکر می کنم اگه بگویم «آقای بیکار» شاید مسخره به نظر برسد و دستم بیندازد. آن هم وقتی که مسوول گیشه گفته است امروز بلیت فروشی نداریم و بی حوصله هستم. برای همین روی کلمه فیلم تاکید می کنم و می گویم: «فیلم آقای بیکار» انتظار روبه رو شدن با این پاسخ را که «خب. من کارگردانش هستم. بیا با هم بریم» را ندارم. انتظار هر کس دیگری را دارم جز اینکه با کارگردان فیلم روبه رو شوم. تیپ آقای کارگردان بیشتر به دانشجوها می خورد