«هنگامی که به انسان زیان (و ناراحتی) برسد، ما را (در هر حال:) در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می خواند، اما هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است. این گونه برای اسراف کاران، اعمالشان زینت داده شده است. (که زشتی این عمل را درک نمی کنند)